Het is vrijdagochtend 30 oktober 2020. Ik was deze week in het ziekenhuis. De plaats waar het leven geleden wordt en hersteld. In deze tijd de plaats waar je niet zomaar naar toe kunt of waar je naar toe gebracht wordt, voordat je je goed en wel realiseert wat je overkomt. De plaats waar jong en oud hetzelfde meemaken; lijden en verdriet, opluchting en vreugde. Ze komen samen op die plaats. Er worden onheilspellende boodschappen af gegeven die het leven doen kantelen. Die de eindigheid van het leven ineens concreet maken. Twee deuren verderop rollen tranen van opluchting, het donkerste wat je dacht en waar je bang voor was blijkt gelukkig niet waar. Het ziekenhuis is de plaats waar mensen getroost moeten worden, bemoedigd, opgebeurd. Waar een hand vastgehouden moet worden, een aai over de bol gegeven of een diepe intense knuffel. Het is ook de plaats waar mensen werken in het zweet des aanschijns. Waar mensen 24-uur per dag aanwezig zijn om jou en mij en iedereen, zonder aanziens des persoons, die zorg te geven waar je als mensen recht op hebt. De plaats vanwaar mensen ’s avonds na een lange intensieve werkdag weer naar huis gaan, moe, opgelucht, tevreden over wat goed is gegaan vandaag.  Of ontdaan, hulpeloos, verdrietig omdat het niet gelukt is dat ene leven te redden.  

Het zijn gevoelens die als een storm over mensen heen kunnen razen. Als vuurvlammen het hart van mensen doorklieven. Psalm 29 noemt dat de “de stem van de Heer”. Daarin is God. Waarin is God? Karel Eykman stelt deze vraag in zijn boek: ”een knipoog van u zou al helpen”.

Waarin is God?  In die gevoelens die ons treffen?  Op de kantelpunten van ons leven? Op de plaatsen waren het leven geleden wordt? Op die plaatsen waar geen spectaculaire stunts worden uitgehaald, maar gewoon gedaan wordt wat gedaan moet worden om aan mensen recht te doen? Op die plaatsen waar het leven gered wordt? Waar gelachen wordt om nieuw leven? Waar tranen worden gedroogd? De kracht ligt uiteindelijk in mensen die niet geloven in goden van stormen en vulkaanuitbarstingen, van donder en bliksem.  Maar in mensen die aanwezig zijn, om andere te zegenen. Zijn kracht ligt in deze mensen. Daarin is hij.