een uurtje voor God

De camping is redelijk afgelegen. Het dichtstbijzijnde dorp is veertien kilometer. Spanje. Om preciezer te zijn; zuid-Spanje.  Het is vrijdagmiddag vijf uur. Als twee “jonge goden” meldde ze zich. Vrienden, geen vrienden? Alles onder controle, zo lijkt het. Tot het moment dat blijkt dat deze camping geen eetgelegenheid heeft. Dan blijkt niet alles onder controle. De camper, van een fors formaat, waarmee zij moeizaam de laatste drie kilometer over een stoffig zandpad, voorzien van veel kuilen, hadden afgelegd, blijkt niet gevuld met proviand.

Nadat ik hen had aangeboden om met hen naar het dichtstbijzijnde dorp te rijden voor wat boodschappen, omdat ik geen camper heb en mijn huurauto vrij moeiteloos over dat zandpad scheurt, blijkt dat er nog iets is dat ze niet onder controle hebben. De tijd die ze nu aan de boodschappen moeten besteden, die tijd hadden ze eigenlijk gereserveerd voor God. Ze hadden het plan gehad om een uurtje aan God te besteden. Ja, en dat uurtje is ze nu door de neus geboord! Of is het God door de neus geboord?  Deze vlotte dertigers, waarvoor sommige vrouwen zeker hun hoofd zouden omdraaien om ze na te kijken, blijken ondernemers te zijn in iets onduidelijks. En ze blijken vrienden te zijn. En tijdens hun vakantie, die nu al twee weken duurt hadden ze nog geen tijd gehad om een “uurtje aan God te besteden”. Klopt, sommige vakanties zijn zo druk dat je geen tijd meer over hebt. En dat ene uurtje wat ze nu dachten over te hebben, dat moeten ze nu besteden aan het doen van boodschappen. Ja, de tijd lijkt definitief voorbij, dat Jezus langskomt met vijf broden en twee vissen en daarmee moeiteloos deze camping en al haar gasten van eten had kunnen voorzien.
Maar,  ik begrijp hen ook wel, deze vlotte dertigers. God is ook niet altijd beschikbaar. Net als jij denkt dat je iets met God wilt doen, dan zit zijn werkweek erop. Want God werkt ook bij voorkeur tussen 9 en 5 uur. En in de weekenden is altijd God vrij. Dan moet hij op zondag naar de kerk. En tijdens de vakanties is God ook altijd op vakantie. Nee God, doet niet aan de 24-uurs economie. Het is behelpen met God. En dat is voor deze jonge ondernemers toch wel erg lastig die gewend zijn 24 uur per dag "all over the world" zaken te doen.
Als de autorit nog vijf minuten langer had geduurd had ik bijna medelijden met hen gekregen. Deze vlotte dertigers, ondernemers, die wel vrienden waren, maar beslist geen vrienden mochten heten, drie weken lang in hun camper. Hmm, soms zien mijn ogen meer, dan ik misschien zou mogen zien.  Dus hield ik mijn mond. In plaats van dat ik met hen medelijden kreeg, kreeg ik medelijden met God!