Ik moest deze week “Charlie” zijn. Zo werd mij wereldwijd min of meer opgedragen. Want iedereen was plotseling uit solidariteit “Charlie”! En gek genoeg voelde ik me daar niet erg prettig bij. Ik voel me geen “Charlie”. Maar tegelijkertijd betrapte ik mezelf erop dat ik het niet eens echt hardop durfde te zeggen, dat ik me niet “Charlie” voelde. Bang om misschien te worden beticht van een sympathie voor de daders of dat ik het beeld zou willen oproepen van; “eigen schuld, dikke bult”. Want iedereen voelde zich toch plotseling “Charlie”. Zelfs de mensen die nog nooit van “Charlie” gehoord hadden. Er ontstond een in mijn ogen kritiekloze massabeweging die plotseling zijn eigen “waarheid” aan de wereld opdrong……….
Lees verder: www.gerhardterbeek.nl/daniel 3: 16 – 26