Oude-oma is doodgegaan,

Ze slaapt, niet zoals wij, voor maar even,

maar voor de rest van ons leven.

In haar mooiste jurk ligt ze in de kist,

Ik zou weleens willen weten

of ze dat nog wist.


Als ik aan haar denk,

aan haar heerlijke soep.

aan haar mooie kleren,

aan haar tafel vol snoep,


blijft ze dan toch nog voor even

in mijn eigen gedachten leven?


Oude-oma is doodgegaan

ik heb daarover verdriet.

Ik zou weleens willen weten

of ze dat nog ziet.


Vast, zou ze dan mijn hand pakken,

een aai over mijn bol,

een knuffel en een zakdoek

om mijn tranen af te drogen,


en ze zou zeggen; het is goed…….