Barack Franciscus

Deze week vond ik mijn krant twee artikelen die mij aan het denken zette. Het ene artikel, van een Amerikaanse journalist, ging over Barack Obama. Het onderwerp was de overeenkomst die hij sloot met Iran over de verrijking van uranium. Het artikel suggereerde dat Obama liever praatte, dan dat hij geweld gebruikte. En er werd onmiddellijk een verband paus-franciscusgelegd naar zijn weigering om met geweld in te grijpen in Syrië. De journalist kwalificeerde hem daarmee als een weifelachtige president. Als je twee keer achter elkaar niet met geweld durft in te grijpen, als Amerikaanse president, dan ben je blijkbaar een slappeling. Het kwam blijkbaar niet in de journalist op dat Barack Obama een andere norm stelde. Niet geweld staat centraal, maar praten!

Het andere artikel bestond uit een uitvoerige analyse van het “Evangelii Gaudium”. De herderlijke brief van paus Franciscus. In deze brief maakt hij, zonder veel omhaal van woorden, korte metten met alles waar bijvoorbeeld types als Berlusconi symbool voor staan; corruptie, fraude, machtsmisbruik, exorbitante rijkdom tegenover toenemende armoede. Niet de regels van kerk staan centraal, maar een manier van leven. Bij dit artikel stond een foto van een alleen biddende Paus. Geknield voor een klein altaar!

Al eerder heb ik in een column op deze plaats geschreven dat ik wilde dat wij Protestanten ook een Paus zouden hebben. Toen schreef ik dat vanuit de gedachte dat Pausverkiezingen en de rituelen daarom heen, de mensen wereldwijd betrekken op de kerk.  Het mysterie van een Paus geeft de kerk een gezicht. Ik wist toen niet dat de Rooms Katholieke kerk deze man tot Paus zou verkiezen. Sinds dat gebeurde werd mijn verlangen naar een Protestantse paus a la Franciscus alleen maar groter.

Niet omdat ik er nu direct vanuit ga dat hij de Rooms Katholieke kerk binnen een jaar verlost van dogma’s: als het celibaat en de vrouwen in het ambt. Wel omdat hij het menselijke en het pastorale gezicht van de kerk laat zien. Ongetwijfeld zullen er mensen teleurgesteld zijn omdat hij die dogma’s niet onmiddellijk aanpakt.  Zoals er ook mensen teleurgesteld zullen zijn in Barack Obama als Amerikaanse president. De mensen die teleurgesteld zijn, denken dat paus Franciscus en Barack Obama, Jezus zijn, die wonderen kon verrichten. Maar dat is helaas niet realiteit. De realiteit is dat de wereld volop wordt geregeerd door types a la Berlusconi. De realiteit is dat machtsstructuren taai zijn. Als iemand in staat is om de koers met twee graden te verleggen, blijkt, dat je uiteindelijk heel ergens anders uitkomt.  Wat nu een kleine onooglijke stap lijkt, kan voor de toekomst van grote betekenis zijn. Dat is de waarde van paus Franciscus en Barack Obama.

 

ObamaMet de kerstdagen voor de deur ga ik bidden: Lieve Heer, geef ons een wereld vol met Franciscussen en Barack Obama’s. En verlos ons van alle Berlusconi’s. Amen.